IK JIJ HIJ/ZIJ WIJ JULLIE ZIJ - solo-expositie van Marina Metaal, over de mens in relatie tot anderen.
In de Beeldend Gesproken zag ik dit werk hangen van Marina Metaal. Haar werk is eenvoudig en ze weet je in al zijn eenvoud te raken. Het woord eenvoud daarmee bedoel ik niet dat het op een simpele manier gemaakt is, juist niet. Je ziet de liefde en de aandacht waarmee ze haar werk maakt. Het is vaak repetitief en werkt daardoor meditatief. Je wordt met haar kunstwerken meegenomen in het enigszins sombere wereldbeeld dat zich in bijna al haar werk aan je verschijnt. Ogen die zien wat jij niet wilt zien.
En het deed met denken aan een van mijn favoriete werken van Jeroen Bosch: De Kruisiging, waarvan overigens recent ontdekt is dat het waarschijnlijk niet door hem gemaakt is. Tussen de drukte van alle mensen zie je twee serene personen. Het zijn Jezus die op weg is naar zijn eigen kruisiging en de Heilige Veronica. Als je goed kijkt zie je dat ze de lijkwade van Jezus in haar handen heeft.
Wat ik zo intrigerend vind aan dit werk is dat het eigenlijk helemaal van deze tijd is. Het verbeeld voor mij het eenzame lijden, waarin weinig oog is voor het verdriet, leiden en pijn dat een ieder van ons in zich kent en meedraagt. Maar dat er in deze gelukscultuur met blije selfies en andere oppervlakkigheden niet mag zijn. We kijken net als deze figuren op beide werken niet naar elkaar, maar zijn vooral druk, druk, druk en met onszelf bezig. En als je het op de man vraagt wat men nu werkelijk belangrijk vindt zijn dat niet je werk of ons bezit, maar je naasten.
Jheronimus Bosch (ca. 1450–1516) of navolger - Onbekend